Kamperen in de natuur - Eng? - Deel 2

Kamperen in de natuur – Eng?

(deel II)

(Hiken met Lana in de omgeving van de Semois, België, 2018)

Ik was deze lente een paar dagen met Lana, onze hond, gaan hiken nabij de Semois ter hoogte van Herbeumont. De derde nacht lag ik onder mijn tarp op de grond vlak bij de Semois. De hond lag naast mij te snurken. Opeens maakte Lana mij wakker door met haar natte neus tegen mijn gezicht te duwen. Ik vroeg mij slaperig af wat ze wou tot ik in de verte de hemel fel zag oplichten. Bliksem! Ook hoorde ik kort daarna het welgekende rommelende geluid van donder. Badaboem!! Oh nee! De wind waaide mijn richting uit en het onweer kwam al gauw dichterbij. Het was ondertussen ook hard beginnen regenen en waaien en de regendruppels vielen hard kletterend op het tarpzeil. Lana was ook blijkbaar geen fan van het onweer want ze had haar kop in mijn knieholte gestoken. Ik keek rondom mij en zag de hoge bomen wild heen en weer buigen door de harde wind. BADABOEM!!! Het geluid van de donder klonk nu erg luid en ik voelde de grond trillen. Oh sh*t!!! Dat was eng! Mijn fantasie sloeg weer op hol en ik beeldde mij in dat er een grote tak op mijn tarp viel of dat we zouden getroffen worden door een bliksemschicht. Ik vloekte en vroeg mij af wat ik moest doen. Ik lag niet ideaal, zo dicht bij de rivier en die hoge bomen rondom mij. Het bos was plots niet zo’n heerlijke plek meer.

Uit schrik heb ik toen mijn slaapzak ingepakt en omdat mijn auto maar één kilometer verderop stond ben ik toen met Lana in de auto gaan zitten tot het onweer voorbij was. Lana was net zo’n grote bangerik als mij want ze zat in de auto volledig in een bolletje gekropen aan het voeteinde. Toen het onweer na een half uur uiteindelijk wegtrok ben ik met Lana terug naar mijn kamp gegaan en ben ik uitgeput in mijn slaapzak gekropen.

Dit was de enigste keer dat ik al eens alleen in het bos ’s nachts een onweer meemaakte en ik hoop het niet gauw terug mee te maken. Ik voelde mij toen heel klein en machteloos toen ik op dat moment alleen in het bos was. Ik had nochtans het weerbericht gecheckt voor ik vertrok maar blijkbaar was er onverwacht toch een onweer opgekomen. Ik heb mij nadien wel een beetje verdiept over waar je het meest veilig bent in geval van een onweer buiten. Dit kan ik iedereen aanraden want elk buitenmens zal wel eens in zijn leven terecht komen in een onweer.

(Voorjaarswandeling in de bossen te Zutendaal, België, 2018)

Mijn laatste ervaring is er eentje met een everzwijn. In België en Nederland hebben we geen wilde dieren waar we schrik voor moeten hebben. We moeten niet bang zijn dat we verscheurd zullen worden door een chagrijnige grizzly of vertrappeld worden door een humeurige eland. Er is echter één dier waar ik in België toch wel een beetje schrik voor heb en dat zijn everzwijnen. Everzwijnen kunnen soms aanvallen als je ze laat schrikken of als ze jonkies bij zich hebben. Ik ben echter al vaak everzwijnen tegen gekomen in het bos en vanaf dat ze me hoorden liepen ze steeds zo vlug mogelijk op hun korte pootjes weg.

Eenmaal was het echter niet zo. Ik was op een mooie zomerdag in de Ardennen bovenop een heuvel ter hoogte van de Ninglinspo rivier en ik besloot in een gekke bui zonder tarp op de grond te slapen. Het was middernacht en opeens hoorde ik een soort gegrom dichtbij mijn slaapplek. Ik dacht eerst dat ik het mij ingebeeld had maar een paar minuten daarna hoorde ik het gegrom weer. Ik kan je zeggen, het klonk echt eng en de haren gingen op mijn armen overeind staan. Ik deed mijn koplampje aan om te kijken waar dit geluid vandaan kwam en zag toen nog geen 15 meter verderop een groot mannetjeszwijn luid grommend weglopen.

Ik ging terug liggen en hoopte dat hij niet meer terug zou komen. Niet dus… Vijf minuten daarna hoorde ik terug dit gegrom. Ik deed mijn koplampje terug aan en zag het zwijn weer weglopen. En zo herhaalde zich dit wel drie maal. Ik begon me zorgen te maken. Ik kon toch niet blijven liggen terwijl dat grote zwijn naar mijn slaapplek bleef terug komen. Wat moest ik doen? Ik lag midden in het bos van het pad af en het was pikkedonker. Toen ik het gegrom opnieuw hoorde besloot ik al mijn spullen in te pakken en de plek te verlaten. Ik beeldde mijzelf ondertussen in dat het everzwijn woedend op mij af kwam lopen en mij doorboorde met zijn slagtanden. Toen mijn rugzak gepakt was begon ik in de duisternis met een luid kloppend hart door het bos te stappen. Vervolgens ben ik toen, zonder te verdwalen, de heuvel afgedaald richting een parking waar mijn auto stond en heb ik de nacht verder doorgebracht in mijn auto.

I know, dat klinkt nu nogal overdreven maar op dat moment was ik toch wel ongerust. Het is mij echter nog steeds niet helemaal duidelijk waarom dit zwijn rond mijn slaapplek bleef hangen. Misschien lag ik die nacht wel op een wildspoor of rook het zwijn het eten dat ik bij mij had. Misschien was hij gewoon nieuwsgierig of misschien was ik gewoon een grote schijterd! Sindsdien kijk ik altijd wel goed uit dat ik niet op een wildspoor lig, geen eten klaarmaak op mijn slaapplek en wanneer ik op de grond lig, span ik steeds een tarpje ter bescherming. Een tarp zal uiteraard geen everzwijn tegenhouden maar psychologisch doet het toch wel wat.

(Col de Sainte-Marie, Vogezen, Frankrijk, 2017)

Zo zie je maar, ik ben zeker geen superwoman als het komt op buitenslapen. Als ik alleen ga wandelen/kamperen neem ik wel steeds mijn voorzorgen. Ten eerste laat ik steeds iemand weten waar ik naartoe ga. Als je dit onnodig vindt moet je maar eens naar de film ‘127 hours’ kijken gebaseerd op een waargebeurd verhaal.

Ten tweede neem ik ook steeds een fluitje mee, mijn gsm en een SPOT-toestel. Dit laatste is een GPS apparaat dat ik kan gebruiken in noodsituaties. Ik heb namelijk niet altijd bereik met mijn gsm in sommige verlaten gebieden. Met een SPOT kan je standaard tekstberichten versturen waarmee je kunt laten weten dat je ok bent, hulp nodig hebt of een reddingsactie wil laten starten. Ik en mijn vriend hebben er eentje gekocht en betalen jaarlijks een bedrag om hiervan gebruik te kunnen maken maar je kan zo’n apparaat ook huren of kopen via de Bushcraftshop: https://www.bushcraftshop.nl/brands/spot/

Ik moet zeggen dat ik mij toch een stuk veiliger voel met dit apparaat als ik alleen op pad ga. Je weet maar nooit dat ik een been breek of mijzelf ernstig verwond. Als je met meerdere mensen de bossen intrekt dan zijn zij je backup maar als je alleen bent moet je maken dat je voor je eigen backup kunt zorgen. Ik heb dit apparaat gelukkig nog nooit nodig gehad maar ik heb het toch steeds bij mij voor het geval dat het in die onwaarschijnlijke 1 % het niet goed gaat.

(Overnachting in de bossen te Solwaster, België, 2017)

Misschien hebben jullie ook al zulke ervaringen meegemaakt en willen jullie dit ook delen? Of hebben jullie opmerkingen over mijn ervaringen? Laat het mij weten! Op die manier kunnen we leren van elkaar en wordt het buiten zijn nog leuker!

Avontuurlijke groetjes

Sofie