Leven als moderne nomade 

Dit heeft ze een jaar fulltime gedaan. Tussendoor heeft ze ook nog 1,5 jaar in een huisje midden in het bos gewoond, aan de grens van Duitsland. Daar heeft ze het bushcraften wat meer kunnen ontdekken. Inmiddels past ze alweer een jaar op honden en huizen en is daarnaast creatief freelancer.

Soms is er geen huis beschikbaar om op te passen, maar dat is geen enkel probleem voor Dine, dan tovert ze namelijk gewoon haar tentje tevoorschijn. ‘’Ik heb in april en juni twee keer geen huis of hond gehad om op te passen, dan pak ik m’n tent en ga ik gewoon in het bos zitten’’, vertelt ze lachend. ‘’Eind oktober heb ik weer een gat in de planning en dan ga ik een wandeltocht maken in Engeland, bij Lake District, mét backpack.’’

Dine heeft haar passie voor de natuur pas echt ontdekt in 2017 toen ze het boek las van Miriam Lancewood, ‘Mijn leven in de wildernis’. ‘’Ik was zo gefascineerd door dit boek, het heeft echt mijn ogen geopend. Vooral toen ik op een gegeven moment zonder huis zat en begon met mijn nomadisch bestaan. Het heeft me laten inzien dat je juist met zo min mogelijk heel gelukkig kan zijn.’’

‘’Eerst dacht ik, ik wil leren om alleen met een mes het bos in te gaan. Dus ik had echt zo min mogelijk bij me. Denk aan; touw maken van wortels, vuur maken met een vuursteen. En toen kwam ik wel een beetje tot de conclusie dat het ook leuk mag blijven. Het is leuk om dat te kunnen en het geeft ook veel zelfvertrouwen, maar vooral met zo’n wandeltocht bijvoorbeeld, dan heb je honger en wil je gewoon eten.’’

Op de vraag; zonder welk outdoor product kan jij niet meer leven? Gaf ze wederom een leuk antwoord… ‘’het is niet per se een outdoor product, maar ik vind het heel leuk om mijn mondharmonica mee te nemen. Als ik een week geen elektriciteit heb, dan heb ik dus ook een week geen muziek. Ondanks dat het heel fijn is om naar de vogels, wind en regen te luisteren, is het soms ook fijn om een vrolijk of verdrietig liedje te spelen op de mondharmonica. Deze is natuurlijk handzaam en licht, dus makkelijk mee te nemen.’’

Wildplukken

‘’Ik wilde Miriam Lancewood worden, maar dan veganistisch. In 2022 zie ik de meerwaarde er niet meer van in dat dieren nodig zijn om te overleven in de wildernis.‘’ Ik vind het bijzonder interessant om te onderzoeken uit welke noten, zaden of paddenstoelen ik genoeg eiwitten kan halen. Soms neem ik ramen noodles mee en die vul ik dan aan met klaverzuring, duizendblad of brandnetels bijvoorbeeld. Ook kun je gewoon theezetten van dennennaalden of sparrennaalden. Ik heb ook een keer een salade gemaakt in de duinen, van rucola, wilde groene asperges en pijnboompitjes.

Ze verdiept zich steeds meer en meer in het wildplukken. ‘’Je merkt dat veel meer dingen je gaan opvallen die je voorheen niet opvielen. Je voelt je veel meer verbonden met de natuur''

zodra je bijvoorbeeld plantjes herkent, door er bijvoorbeeld aan te ruiken. Je prikkelt jezelf, dat is heel erg leuk. Sommige mensen zeggen wel eens dat wilde plantjes zo bitter smaken, maar wij zijn eigenlijk te veel suiker gewend, daardoor kunnen we die aardse smaken niet meer echt waarderen.’’

Dine is creatief en schildert graag, ook hier geeft ze weer een hele leuke draai aan. ‘’Laatst heb ik voor het eerst met inktzwam inkt geschilderd, als je dan zelf een kwastje kunt maken dan kun je het schilderen ook weer combineren met bushcraften.’’ Zo hoef je niet al je verfspullen mee te nemen en is je rugzak alsnog lichtgewicht. Misschien vraag je je inmiddels af waar Dine al deze energie vandaan haalt. ‘’Ik merk dat het een opwaartse spiraal is. Hoe meer je doet waar je gelukkig van wordt, hoe meer energie je daarvan krijgt. Het ene bestaat niet zonder het andere. We moeten de natuur niet als een escape gebruiken, maar juist als een soort thuis.’’